Dit houtsnijwerk is gemaakt door de houtsnijder I Wayan/Wayan Purne (IWJ Purne).
Deze houtsnijder signeerde zijn beelden en heeft een hele specifieke, voor die tijd moderne, stijl. Wanneer we de beelden van Purne met elkaar vergelijken, zien we een aantal overeenkomsten.
Het zijn vaak enigzins wat gedrongen, vollere figuren, maar anders in uitwerking dan bijv. de volle figuren van Ida Bagus Nyana of Made Runda. Waar we bij Nyana en Runda meer dromerige, volle figuren zien, waarvan de vorm soms bijna doet denken aan een staat die van vast naar vloeibaar overloopt, zien we bij Purne ronde vormen met duidelijke lijnen en een krachtige, vaak vredige uitstraling, soms ook komisch. De kwaliteit van zijn beelden is zeer hoogwaardig en de afwerking vaak perfect.
Qua originaliteit springt deze houtsnijder er absoluut uit en zien we in zijn beelden voorstellingen die je nergens anders tegenkomt, of juist een bekende(re) voorstelling die op een geheel vernieuwende wijze is afgebeeld. Dit kenmerkt een meestersnijder en Purne verdiend dan ook zeker meer waardering voor zijn werk, dan hij tot nu toe kreeg. Zijn beelden vallen niet in de typische art deco categorie, welke toch het meeste verzameld en wellicht ook het hoogst gewaardeerd wordt door Westerse verzamelaars. Zeker de vroege art deco beelden en de langgerekte figuren zijn gewilde verzamelobjecten, de beelden van I Wayan Purne lijken hier net buiten te vallen. Wel worden zijn beelden hoog gewaardeerd in Zuid-Oost Azië en heeft hij daar zeker enige erkenning gekregen voor zijn talent.
Het beeld dat we hier zien is artistiek erg interessant, doordat we de betekenis ervan allen anders zouden kunnen interpreteren. Een beeld waarin veel te zien is: niet alleen doordat er twee figuren zijn afgebeeld, maar ook door de bijzondere compositie en vormgeving van de figuren. Voor wie door voor open staat, zet het je aan het denken. Het nodigt uit om er beter naar te kijken en jezelf te verplaatsen in de houtsnijder.
We zien twee volle figuren die met hun buiken en benen tegen elkaar aangedrukt zijn, maar beide ook achterover leunen, terwijl ze elkaar vasthouden. De ene figuur houdt de ander met twee handen vast, terwijl de andere figuur één hand gebruikt om de ander vast te houden en met de andere hand het eigen hoofd ondersteund.
Wat zou Purne bedoeld hebben met dit beeld?
We kunnen er naar raden. Het zou kunnen gaan om balans: in het leven, in een relatie. Aan de ene kant zien we twee figuren in perfecte balans, aan de andere kant zien we dat deze balans ontstaat, doordat niet beiden evenveel doen om tot deze balans te komen. Toch hebben beide figuren een gelukkige uitstraling . Zou dit betekenen dat we in relaties soms meer geven, soms meer nemen dan de ander en dat juist dit maakt dat er een vreedzame balans is, zolang we elkaar hier de ruimte voor geven?
Dat we doen in een relatie wat nodig is, zonder voorbij te gaan aan onszelf, ‘in voor en tegenspoed’?
Wellicht brengt Purne ons hier een wijze les bij: Dat er om de juiste balans te vinden in het leven, soms een disbalans nodig is. Dat wij moeten koesteren wat we hebben en door soms een stapje meer of minder te doen, we de juiste bestemming bereiken.
Kortom, een beeld waar ieder iets anders uit kan halen, maar in ieder geval vol betekenis zit. Een tijdloos stuk, dat zijn betekenis nooit zal verliezen.
Een beeld dat hierdoor de status als kunstobject zeker verdiend.